శివ జ్ఞానం
శివుని పవిత్రనామాల జపము మరియు ధ్యానము మిమ్మల్ని అన్ని రకాల పాపాలు నుంచి విముక్తుడిని చేసి శివజ్ఞానం లేదా పరమానందం మరియు అమరత్వం దిశగా నడిపిస్తాయి. శివనామమే అన్ని మంత్రాల సారం.
శివుడి 60 రకాలుగా వ్యక్తమయ్యాడు. వృషభారూఢ, హరి-హర, నటరాజ, భైరవ, దక్షిణామూర్తి, అర్ధనారీశ్వర, భిక్షాటనమూర్తి, సోమశేఖరమూర్తి, ఊర్ధ్వనటనమూర్తి, కాలసంహార మూర్తి, జలంధర మూర్తి, శురసంహార మూర్తి, లింగోద్భవమూర్తి అనేవి ఆయన రూపాలు.
శివ అంటే సనాతనమైన ఆనందం, శుభం, పరమ-మంగళం. ఓం మరియు శివుడు ఒకరే. శాంతం శివం అద్వైతం అంటుంది మాండూక్య ఉపనిషత్తు. అన్యకులస్థుడు లేదా వెలివేయబడ్డవాడు కూడా శివుని ధ్యానించవచ్చు.
అగ్ని, గాయత్రి మంత్రము మరియు సూర్యునిలో శివుడు వ్యక్తమవుతున్నాడు. మీరు గాయత్రి మంత్రాన్ని జపించినప్పుడు లేదా అగ్నిని మరియు సూర్యభగవానుని పూజించినప్పుడు, మీరు శివుని యందు ధ్యానం చేయాలి.
పంచాక్షరి జపం మరియు శివుని యందు ధ్యానం అనేవి ప్రత్యేకంగా ప్రదోషకాలంలో లేదా సూర్యాస్తమాయనికి ముందు చేయాలి. ప్రదోషం అనేది పూర్ణిమ లేదా అమావాస్య తర్వాత వచ్చే పదమూడవ రోజు, దాన్నే మహాప్రదోషం అని కూడా అంటారు. ఈ సమయంలో దేవతలు శివాలయాన్ని సందర్శించి స్వామిని పూజిస్తారు. మహాప్రదోషసమయంలో మీరు ఆలయాన్ని సందర్శిస్తే, దేవతలను కూడా పూజించవచ్చు. మహాప్రదోషం రోజుల్లో శివభక్తులు సంపూర్ణ ఉపవాసం ఉంటారు.
శివభక్తుడు నుదుటన మరియు శరీరానికి విభూతి రాసుకోవాలి. అతడు రుద్రాక్షమాల ధరించాలి. అతడు బిల్వవృక్షం యొక్క ఆకులతో శివలింగాన్ని పూజించాలి. ఓం నమః శివాయ అనే పంచాక్షరీ మంత్రాన్ని అతడు జపం మరియు ధ్యానం చేయాలి. వీటిలో చెప్పిన ప్రతి కర్మ చేత శివుడు ప్రసన్నుడవుతాడు. విభూతి లేదా భస్మం అనేది అత్యంత పవిత్రమైనది. అది సాక్షాత్తు శివుడు ధరిస్తాడు. రుద్రాక్షమాలలో ఉండే రుద్రాక్ష శివుని నుదుటన ఉన్న మూడవకన్నును సూచిస్తుంది. సంపదలకు అధిష్టాత్రీ అయిన లక్ష్మీదేవి నివసించే పంచస్థానాల్లో బిల్వ పత్రాలు ఒకటి.
జీవులకు బంధాన్ని, ముక్తిని కలిగించేది శివుడే. జీవుల తత్త్వమైన దైవత్వాన్ని అనుభూతిలో తెలియపరిచేవాడు శివుడే. మాయను శరీరం, ఇంద్రియాలు మరియు జగత్తుగా చేసి, జీవులను అందులోకి త్రోసినవాడు శివుడు. అహం (నేను) భావాన్ని కలిగించింది ఆయనే. వారిని కర్మలో బంధించి, వారి పాప, పుణ్య కర్మానుసారం ఆనందం మరియు దుఃఖాన్ని అనుభవించేలా చేస్తున్నది ఆయనే. ఇది జీవులు బంధంలో ఉండే స్థితి.
క్రమంగా వారిని అహంకారం, కర్మ మరియు మాయా పాశాల నుంచి విడిపించి, శివునిగా వారిని ప్రకాశిమపజేయువాడు శివుడే. ఇది స్వేచ్ఛ లేదా మోక్షం అనే స్థితి. శివుని అనుగ్రహం చేత మాత్రమే, వాళ్ళు అంతిమ స్థితి అయిన ముక్తిని చేరుకుంటారు.
అనవ, కర్మ, మాయ అనే మూడు మాలిన్యాల ప్రభావంలో ఉన్నప్పుడు జీవులకు స్వాతంత్రం ఉండదు. వారి అల్పజ్ఞానం మాత్రమే ఉంటుంది.
శివుని అనుగ్రహం లభించడానికి ముందు జీవుడు తన తత్త్వం గురించి, శివునకు తనతో గల సమబంధం గురించి తెలుసుకోవాలి. జీవం లేదా ప్రాణం అనేది శరీరంలో ఉంది. శివుడు ప్రాణంలో ఉన్నాడు. ఆయన ప్రాణాలకే ప్రాణం, కానీ ప్రాణాలు మరియు శరీరం నుంచి వేరైనవాడు కూడా. శరీరంలో ప్రాణం లేకపోతే, శరీరం శవం అవుతుంది. అది ఎలాంటి కర్మ చేయలేదు. శివుడే ఈ శరీరానికి, ప్రాణానికి, జీవునకు ఆధారం. శివుడు లేకుండా జీవుడు ఏ కర్మ చేయలేడు. శివుడే బుద్ధిని ప్రచోదనం చేస్తాడు. ఎలాగైతే కంటికి చూసే శక్తి ఉన్నా, సూర్యకాంతి లేకుండా కన్ను చూడలేదో, అలానే శివుని కాంతి లేనిదే బుద్ధి ప్రకాశించదు.
చర్య, క్రియ, యోగం మరియు జ్ఞానం అనే నాలుగు సాధనలు మోక్షానికి నాలుగు మెట్లు. అవి మొగ్గ, పువ్వు, కాయ, పండు వంటివి.
శివుడు క్రమంగా జీవాత్మలను అహంభావన, కర్మ మరియు మాయ నుంచి విముక్తుడిని చేస్తాడు. జీవులు ఇంద్రియసుఖాల పట్ల క్రమంగా విముఖత చెందుతాయి. సుఖదుఃఖాల్లో సమతుల్యతను పొందుతాయి. ఈశ్వరానుగ్రహంతో జననమరణాలకు కర్మయే కారణం అని అర్దం చేసుకుంటాయి. ఈశ్వరుని కోసం కర్మలు చేయడం, ఆయన భక్తులకు సేవ చేయడం ప్రారంభించి, మనఃశుద్ధిని పొందుతాయి. ఆత్మ లేదా శివుడు, శరీరం, ఇంద్రియాలు మరియు మనస్సు నుంచి వేరని, మనస్సుకు, వాక్కుకు శివుడు అతీతుడని అర్దం చేసుకుంటాయి. వారికి ఓం నమః శివాయ అనే పంచాక్షరీ మంత్రం ప్రాముఖ్యత తెలుసుకుని ఉపదేశము పొంది, శివుని ధ్యానిస్తాయి.
వారు శివయోగాన్ని సాధన చేస్తారు. వారి హృదయాలు కరిగిపోతాయి. ద్రష్ట, దృష్టి మరియు దృశ్యం మాయమవుతాయి. ఇంద్రియ, మనస్సు మరియు బుద్ధికి సంబంధించిన చర్యలు ఆగిపోతాయి. వారి హృదయంలో ఉద్భవించిన దివ్యప్రేమ అనే ప్రవాహంతో శివుడిని అభిషేకించి, వారి హృదయాన్ని శివునకు పుష్పంగా అర్పిస్తాయి.
శివుని ఢమరు శబ్దాన్ని విని, శబ్దమార్గంలో ముందుకు నడిచి, చిదాకాశంలో నటరాజును దర్శించి, శివానందం అనే సముద్రంలో మునిగిపోతాయి. కర్పూరం అగ్నిలో కరిగినట్లుగా, వారు శివునితో ఏకమవుతారు.
- స్వామి శివానంద
శివుని పవిత్రనామాల జపము మరియు ధ్యానము మిమ్మల్ని అన్ని రకాల పాపాలు నుంచి విముక్తుడిని చేసి శివజ్ఞానం లేదా పరమానందం మరియు అమరత్వం దిశగా నడిపిస్తాయి. శివనామమే అన్ని మంత్రాల సారం.
శివుడి 60 రకాలుగా వ్యక్తమయ్యాడు. వృషభారూఢ, హరి-హర, నటరాజ, భైరవ, దక్షిణామూర్తి, అర్ధనారీశ్వర, భిక్షాటనమూర్తి, సోమశేఖరమూర్తి, ఊర్ధ్వనటనమూర్తి, కాలసంహార మూర్తి, జలంధర మూర్తి, శురసంహార మూర్తి, లింగోద్భవమూర్తి అనేవి ఆయన రూపాలు.
శివ అంటే సనాతనమైన ఆనందం, శుభం, పరమ-మంగళం. ఓం మరియు శివుడు ఒకరే. శాంతం శివం అద్వైతం అంటుంది మాండూక్య ఉపనిషత్తు. అన్యకులస్థుడు లేదా వెలివేయబడ్డవాడు కూడా శివుని ధ్యానించవచ్చు.
అగ్ని, గాయత్రి మంత్రము మరియు సూర్యునిలో శివుడు వ్యక్తమవుతున్నాడు. మీరు గాయత్రి మంత్రాన్ని జపించినప్పుడు లేదా అగ్నిని మరియు సూర్యభగవానుని పూజించినప్పుడు, మీరు శివుని యందు ధ్యానం చేయాలి.
పంచాక్షరి జపం మరియు శివుని యందు ధ్యానం అనేవి ప్రత్యేకంగా ప్రదోషకాలంలో లేదా సూర్యాస్తమాయనికి ముందు చేయాలి. ప్రదోషం అనేది పూర్ణిమ లేదా అమావాస్య తర్వాత వచ్చే పదమూడవ రోజు, దాన్నే మహాప్రదోషం అని కూడా అంటారు. ఈ సమయంలో దేవతలు శివాలయాన్ని సందర్శించి స్వామిని పూజిస్తారు. మహాప్రదోషసమయంలో మీరు ఆలయాన్ని సందర్శిస్తే, దేవతలను కూడా పూజించవచ్చు. మహాప్రదోషం రోజుల్లో శివభక్తులు సంపూర్ణ ఉపవాసం ఉంటారు.
శివభక్తుడు నుదుటన మరియు శరీరానికి విభూతి రాసుకోవాలి. అతడు రుద్రాక్షమాల ధరించాలి. అతడు బిల్వవృక్షం యొక్క ఆకులతో శివలింగాన్ని పూజించాలి. ఓం నమః శివాయ అనే పంచాక్షరీ మంత్రాన్ని అతడు జపం మరియు ధ్యానం చేయాలి. వీటిలో చెప్పిన ప్రతి కర్మ చేత శివుడు ప్రసన్నుడవుతాడు. విభూతి లేదా భస్మం అనేది అత్యంత పవిత్రమైనది. అది సాక్షాత్తు శివుడు ధరిస్తాడు. రుద్రాక్షమాలలో ఉండే రుద్రాక్ష శివుని నుదుటన ఉన్న మూడవకన్నును సూచిస్తుంది. సంపదలకు అధిష్టాత్రీ అయిన లక్ష్మీదేవి నివసించే పంచస్థానాల్లో బిల్వ పత్రాలు ఒకటి.
జీవులకు బంధాన్ని, ముక్తిని కలిగించేది శివుడే. జీవుల తత్త్వమైన దైవత్వాన్ని అనుభూతిలో తెలియపరిచేవాడు శివుడే. మాయను శరీరం, ఇంద్రియాలు మరియు జగత్తుగా చేసి, జీవులను అందులోకి త్రోసినవాడు శివుడు. అహం (నేను) భావాన్ని కలిగించింది ఆయనే. వారిని కర్మలో బంధించి, వారి పాప, పుణ్య కర్మానుసారం ఆనందం మరియు దుఃఖాన్ని అనుభవించేలా చేస్తున్నది ఆయనే. ఇది జీవులు బంధంలో ఉండే స్థితి.
క్రమంగా వారిని అహంకారం, కర్మ మరియు మాయా పాశాల నుంచి విడిపించి, శివునిగా వారిని ప్రకాశిమపజేయువాడు శివుడే. ఇది స్వేచ్ఛ లేదా మోక్షం అనే స్థితి. శివుని అనుగ్రహం చేత మాత్రమే, వాళ్ళు అంతిమ స్థితి అయిన ముక్తిని చేరుకుంటారు.
అనవ, కర్మ, మాయ అనే మూడు మాలిన్యాల ప్రభావంలో ఉన్నప్పుడు జీవులకు స్వాతంత్రం ఉండదు. వారి అల్పజ్ఞానం మాత్రమే ఉంటుంది.
శివుని అనుగ్రహం లభించడానికి ముందు జీవుడు తన తత్త్వం గురించి, శివునకు తనతో గల సమబంధం గురించి తెలుసుకోవాలి. జీవం లేదా ప్రాణం అనేది శరీరంలో ఉంది. శివుడు ప్రాణంలో ఉన్నాడు. ఆయన ప్రాణాలకే ప్రాణం, కానీ ప్రాణాలు మరియు శరీరం నుంచి వేరైనవాడు కూడా. శరీరంలో ప్రాణం లేకపోతే, శరీరం శవం అవుతుంది. అది ఎలాంటి కర్మ చేయలేదు. శివుడే ఈ శరీరానికి, ప్రాణానికి, జీవునకు ఆధారం. శివుడు లేకుండా జీవుడు ఏ కర్మ చేయలేడు. శివుడే బుద్ధిని ప్రచోదనం చేస్తాడు. ఎలాగైతే కంటికి చూసే శక్తి ఉన్నా, సూర్యకాంతి లేకుండా కన్ను చూడలేదో, అలానే శివుని కాంతి లేనిదే బుద్ధి ప్రకాశించదు.
చర్య, క్రియ, యోగం మరియు జ్ఞానం అనే నాలుగు సాధనలు మోక్షానికి నాలుగు మెట్లు. అవి మొగ్గ, పువ్వు, కాయ, పండు వంటివి.
శివుడు క్రమంగా జీవాత్మలను అహంభావన, కర్మ మరియు మాయ నుంచి విముక్తుడిని చేస్తాడు. జీవులు ఇంద్రియసుఖాల పట్ల క్రమంగా విముఖత చెందుతాయి. సుఖదుఃఖాల్లో సమతుల్యతను పొందుతాయి. ఈశ్వరానుగ్రహంతో జననమరణాలకు కర్మయే కారణం అని అర్దం చేసుకుంటాయి. ఈశ్వరుని కోసం కర్మలు చేయడం, ఆయన భక్తులకు సేవ చేయడం ప్రారంభించి, మనఃశుద్ధిని పొందుతాయి. ఆత్మ లేదా శివుడు, శరీరం, ఇంద్రియాలు మరియు మనస్సు నుంచి వేరని, మనస్సుకు, వాక్కుకు శివుడు అతీతుడని అర్దం చేసుకుంటాయి. వారికి ఓం నమః శివాయ అనే పంచాక్షరీ మంత్రం ప్రాముఖ్యత తెలుసుకుని ఉపదేశము పొంది, శివుని ధ్యానిస్తాయి.
వారు శివయోగాన్ని సాధన చేస్తారు. వారి హృదయాలు కరిగిపోతాయి. ద్రష్ట, దృష్టి మరియు దృశ్యం మాయమవుతాయి. ఇంద్రియ, మనస్సు మరియు బుద్ధికి సంబంధించిన చర్యలు ఆగిపోతాయి. వారి హృదయంలో ఉద్భవించిన దివ్యప్రేమ అనే ప్రవాహంతో శివుడిని అభిషేకించి, వారి హృదయాన్ని శివునకు పుష్పంగా అర్పిస్తాయి.
శివుని ఢమరు శబ్దాన్ని విని, శబ్దమార్గంలో ముందుకు నడిచి, చిదాకాశంలో నటరాజును దర్శించి, శివానందం అనే సముద్రంలో మునిగిపోతాయి. కర్పూరం అగ్నిలో కరిగినట్లుగా, వారు శివునితో ఏకమవుతారు.
- స్వామి శివానంద
