వేదం చదువుకున్న శునఃశ్శేపుడు మాటలు ముగించగానే, అంబరీషుడు బంగారు, వెండి నాణేలను, రత్నాలు కోటి రాశులుగా అతని ముందు పోశాడు. వాటితో పాటు లక్షఆవులను ఇచ్చి, శునఃశేపుడిని తనతో తీసుకువెళుతున్నందుకు ఎంతో సంతోషపడ్డాడు. త్వరగా పిల్లవాడిని రధం ఎక్కించాడు. ప్రయాణం మధ్యలో మద్యాహ్నం వేళ ఇద్దరూ ఒక పవిత్ర సరోవర ప్రాంతంలో విశ్రాంతి తీసుకుందామని ఆగారు. అంబరీషుడు విశ్రాంతి తీసుకుంటుండగా, కుతూహలంతో శునఃశ్శేపుడు ఆ సరోవరం చుట్టూ ఉన్న ప్రదేశాన్ని చూస్తూ, అక్కడే ఇతర ఋషులతో కలిసి తపస్సు చేసుకుంటున్న తన మేనమామ విశ్వామిత్రుడిని చూశాడు. ప్రయాణం వలన కలిగిన అలసట, దాహాం కారణంగా పిల్లవాడి ముఖం దీనంగా మారిపోయింది. 'నన్ను రక్షించడానికి అమ్మనాన్నలు లేరు, ఇక నన్ను బంధువులేమి కాపాడతారు. ఓ ఋషిపుంగవ, మీ తపోశక్తి చేత నన్ను మీరు రక్షించగలరు. ఓ నరశ్రేష్టా! అందరికి మీరే రక్ష. అందరిని రక్షింగలవారు కూడా మీరే. కనుక అంబరీషుడి యజ్ఞం పూర్తయ్యేలా అనుగర్హించండి. నాకు బ్రతకాలని ఉంది. నాకు ధీర్ఘాయువును ప్రసాదించండి. నేను గొప్ప తపస్సు చేసి, స్వర్గాది మంచిలోకాలు పొందాలనుకుంటున్నాను. నన్ను ఆశీర్వదించండి. నేను అనాధను అని భావించి, నన్ను రక్షించే నాధుడు మీరే అవ్వండి. ఒక తండ్రి తన కొడుకును రక్షించినట్టుగా, నన్ను ఈ అపాయం నుంచి రక్షించండి' అంటూ ఒక్కసారిగా పిల్లవాడు విశ్వామిత్రుని ఒళ్ళో పడిపోయాడు.
శునఃశ్శేపుడి మాటలు విన్న విశ్వామిత్రుడు అతడిని అనేక విధాలుగా ఓదార్చి, తన కుమారులతో ఈ విధంగా అన్నాడు. 'తల్లిదండ్రులు పుత్రులు కావాలని ఎందుకు కోరుకుంటారు? పదిమందికి సహాయపడతారని, పైలోకాలకు వెళ్ళడానికి పుణ్యకర్మలు చేస్తారని కదా. ఇప్పుడు మీకు ఆ సమయం వచ్చింది. వీడు చిన్నవాడు, ఋషిపుత్రుడు, బ్రతకాళని కోరుకుంటున్నాడు. కనుక అతని కోసం మీలో ఒకరు ప్రాణత్యాగం చేసి అతడిని సంతోషపెట్టండి. మీరు ఇప్పటికే ఎన్నో గొప్ప గొప్ప కర్మలు చేశారు. ఈ పిల్లవాడికి బదులుగా మీరు యాగపశువుగా మారితే, అగ్నిదేవుడు మరింత సంతోషిస్తాడు. దీని ఫలితంగా శునఃశేపుడు రక్షింపబడతాడు, యాగం నిర్విఘ్నంగా పూర్తవుతుంది, దేవతలు తృప్తి చెందుతారు, నా మాటలు సత్యం అవుతాయి' అన్నాడు.
అది విన్న విశ్వామిత్ర పుత్రులైన మధుష్యందుడు మొదలైనవారు 'ఇంకొకరి పిల్లలను రక్షినచడం కోసం మీ పిల్లల్ని ఎలా త్యాగం చేస్తారు. మేము ఇది చాలా తప్పని భావిస్తున్నాం. భోజనానికి పిలిచి కుక్కమాంసం వడ్డించినట్టుగా ఉంది' అంటూ గర్వంతో, అవమానకరంగా సమాధానమిచ్చారు.
To be continued ..........
శునఃశ్శేపుడి మాటలు విన్న విశ్వామిత్రుడు అతడిని అనేక విధాలుగా ఓదార్చి, తన కుమారులతో ఈ విధంగా అన్నాడు. 'తల్లిదండ్రులు పుత్రులు కావాలని ఎందుకు కోరుకుంటారు? పదిమందికి సహాయపడతారని, పైలోకాలకు వెళ్ళడానికి పుణ్యకర్మలు చేస్తారని కదా. ఇప్పుడు మీకు ఆ సమయం వచ్చింది. వీడు చిన్నవాడు, ఋషిపుత్రుడు, బ్రతకాళని కోరుకుంటున్నాడు. కనుక అతని కోసం మీలో ఒకరు ప్రాణత్యాగం చేసి అతడిని సంతోషపెట్టండి. మీరు ఇప్పటికే ఎన్నో గొప్ప గొప్ప కర్మలు చేశారు. ఈ పిల్లవాడికి బదులుగా మీరు యాగపశువుగా మారితే, అగ్నిదేవుడు మరింత సంతోషిస్తాడు. దీని ఫలితంగా శునఃశేపుడు రక్షింపబడతాడు, యాగం నిర్విఘ్నంగా పూర్తవుతుంది, దేవతలు తృప్తి చెందుతారు, నా మాటలు సత్యం అవుతాయి' అన్నాడు.
అది విన్న విశ్వామిత్ర పుత్రులైన మధుష్యందుడు మొదలైనవారు 'ఇంకొకరి పిల్లలను రక్షినచడం కోసం మీ పిల్లల్ని ఎలా త్యాగం చేస్తారు. మేము ఇది చాలా తప్పని భావిస్తున్నాం. భోజనానికి పిలిచి కుక్కమాంసం వడ్డించినట్టుగా ఉంది' అంటూ గర్వంతో, అవమానకరంగా సమాధానమిచ్చారు.
To be continued ..........
No comments:
Post a Comment