ఎవరు చేసిన పాపం వారు అనుభవిస్తారు అని మనం వింటూ ఉంటాము. అయ్తే కొన్ని సందర్భాల్లో మనం చేసే చిన్న చిన్న పొరపాట్ల వలన కూడా మనకు వెరొకరి కర్మ అంటుకుంటుంది. అందుకు సంబంధించిన కథ ఒకటి యమస్మృతిలో కనిపిస్తుంది.
ఓ బ్రాహ్మణుడు పితృకార్యము చేస్తున్నాడు. పాలు పెరుగు పోసే గొల్ల అమ్మాయి, తన ఇంటిని నుండి ఈయనకు పెరుగు పొయ్యాలని బయలుదేరింది. కాని తట్టలో పెట్టుకున్న పెరుగుకుండకు పైన పెట్టిన బట్ట గాలికి తొలిగింది. అదేసమయానికి ఒక గరుడపక్షి ఓపాముని భూమి నుండి ఎగరేసుకు పోయింది. తన్ ప్రాణ రక్షణ కోసం చేస్తున్న పోరాటంలో పాము కక్కిన కాలకూట విషం ఈ పెరుగు కుండలో పడింది. ఇదేమి తెలియని ఆ గొల్లవనిత, బ్రాహ్మణుడి ఇంట్లో ఆ పెరుగు పోసి వెళ్ళింది. బ్రాహ్మణుడు ఆ పెరుగును తన ఇంట పితృకార్యమునకు వచ్చిన వేదబ్రాహ్మణులకు ఆహారంలో వడ్డించగా వారు మృత్యువాత పడ్డారు.
ఇది జరిగిన తరువాత ఆ గ్రామంలో ఈ విషయాన్ని పెద్దగా చర్చించటం మొదలుపెట్టారు. కొందరు " ఆ గొల్లవనితది" తప్పన్నారు. కొందరు పాముది తప్పు అని, కొందరు గరుడపక్షిది తప్పు అని, కొందరు బ్రాహ్మణుడిది తప్పుఅని వాదించటం ఆరంభించారు.
ఈ వాదప్రతివాదములు యమలోకం దాకా వెళ్ళినాయి.
చిత్రగుప్తుడు, "ప్రభూ! పాపం ఎవరికి చెందుతుంది" అని తన ప్రభువైన యమధర్మరాజుని అడిగాడు. దానికా సమవర్తి "చిత్రగుప్తా! ప్రకృతిసిద్ధంగా జరిగిన విషయాలకు పాపం ఎవరికి చెందదు. ఆకలిగొన్న పక్షి తన ఆహారంకోసం పాముని తన్నుకెళ్ళటం సహజం. అది ప్రాణభయంతో విషం క్రక్కుట సహజం. గాలికి పెరుగుకుండ పైన బట్ట తొలగటం సహజం. నివేదనకు భోక్తలు మరియు అథిదులకు పెట్టే అన్నం ముందే రుచి చూడరు. అది సహజ ధర్మం. అలా చూస్తే ఎంగిలి దోషం వస్తుంది. కనుక బ్రాహ్మణుడు తన ధర్మం నిర్వర్తించాడు. ఇలా సహజముగా జరిగిన సంఘటనలకు పాపం అంటావేమిటి?
ఏమైనా పాపం ఉంటే, అక్కడ భూలోకంలో ఈ ధర్మసూక్ష్మాలు తెలియకుండా "పాపం వీరిది, వారిది అని" ధర్మనిర్ణయం చేస్తున్నారే, వారికి పంచు" అని తీర్పునిచ్చాడు.
కాబట్టి మనము ధర్మసుక్ష్మాలు తెలియకుండా (మరియు మనం చూడకుండా ఎవరో చెప్పింది విని) వారిది తప్పు , వీరిది తప్పు అని నిర్ణయము చేస్తే, పాపములో భాగము మనకు పంచుతారు. ఇది యమధర్మరాజు చేసిన నిర్ణయము, శాస్త్రాము. కనుక గాలిమాటలు, పుకార్లు, చాడీలు చెప్పేవారు, ఇతరులను నిందించడమే పనిగా పెట్టుకున్నవారు తస్మాత్ జాగ్రత్త! మీకు ఎవరి పాపం అంటుకుంటోందో ?!
To be continued ....
No comments:
Post a Comment