రాయప్రోలు రథాంగపాణి గారి హనుమత్సందేశం (32)

వివేకంతో విరోధిని నిరోధించాలి.

మారుతి ఇలా అవరోధాలను అధిగమించి లంకాతీరంలో సముద్రప్రాంతాన గల త్రికూట పర్వత శిఖరంపై దిగాడు. ఇంత దూరం పయనించినా ఇసుమంత కందలేదు. తనువు విశ్రాంతిని కోరటం లేదు. ఉత్సాహం కించిత్తయినా కొరవడలేదు. పైగా యీ నూరు యోజనాలే కాదు, ఎన్ని నూరు యోజనాలయినా ఇట్టే వెళ్ళిరాగలను. ఇంత పెద్ద శరీరంతో నున్న తనను తేలికగా రాక్షసులు గుర్తించగలరని తలచి సూక్ష్మ రూపాన్ని ధరించాడు. లంకా నగరాన్ని తేరిపార చూచాడు.

విశ్వకర్మ నిర్మితమైన యీ లంకా నగరం రావణ రాజధాని. అభేద్యమైనది. శతృవులు ప్రవేశింపరానిది కట్టుదిట్టమైన రక్షణ వ్యవస్థతో పటిష్టమైన లంకా నగరాన్ని ప్రవేశించేదెలాగ? సీతామాత జీవించియున్నదో, లేదో? రక్కసు లెంతకైనా తగినవారు? ఆమెను భక్షించి యుండరు కదా! రావణుడామెను సముద్రము పాల్జేసి నాడో! ఏమో! అని ఆంజనేయుని మనస్సులో పరిపరివిధముల ఆలోచనలు చెలరేగినయ్. ఈ లంకను తానుకాక సుగ్రీవాంగద నీలులు మాత్రమే దాటగల సమర్థులు, సరే ఐనను లంకను చేరి సీతాసాధ్విని శోధించాలి అని లంకానగరివైపు నాలుగడుగులు వేశాడో లేదో లంకాధీష్ఠాత్రి లంకిణి చూడనే చూచింది.

కస్త్వం కేనచ కార్యేణ ఇహప్రాప్తో వనాలయ 

కథయ స్వేహ యత్తత్త్వం యావత్ప్రణా ధరంతి తే 

న శక్యం ఖల్వియం లంకా ప్రవేష్టుం వానర త్వయా 

రక్షితా రావణబలై రభిగుప్తా సమం తతః.

“ఎవడవురా నీవు! అడవిలో చెట్టుకొమ్మలపై తిరుగాడు కోతివి. ఈవైపునకేల వచ్చితివి. ప్రాణాలతో నుండాలంటే వెను దిరుగు. ఇతరు లెవరూ చోరరాని యీ లంకా నగరంలో కాలు పెట్టదలుచుకుంటే నీకు మరణమే శరణము" అని భీకర గర్జన చేసింది.