సంపాతిద్వారా సీతాదేవి జాడను తెలుసుకొనుట
వాసరభల్లూక వీరులు మరల సీతాన్వేషణార్థమై బయలు దేరారు. అధికశ్రమతో వెతికినా రావణుని జాడగాని, సీతా దేవి జాడగాని తెలియరాలేదు. అలసిన వానరభల్లూక వీరులు కూర్చుని 'ఇక ఏమి చేయాలని పరస్పరం ఆలోచించ సాగారు. అపుడు మరల దుఃఖతుడై అంగదుడు ఇట్లా పలికాడు - ఈ గుహలో తిరుగుట మొదలై దాదాపు ఒక మాసము గడచినది. సుగ్రీవుడు చెప్పిన గడువు గడచిపోయినది. సీతాదేవి జాడ తెలియరాలేదు. ఇక ఇపుడు కిష్కంధకు తిరిగి వెళితే మనకు చావు తప్పదు. నన్ను ఆయన విడువడు, నేను ఆయన శత్రువునకు పుత్రుడను గదా ! అందువలన తప్పక చంపగలడు. నన్ను ధర్మాత్ముడు, వీరవరుడైన శ్రీరాముడు కాపాడినాడు. ఇపుడు ప్రభువుకార్యము నెరవేర్చలేదనే నెపముతో ఆయన నన్ను ప్రాణములతో విడువడు. అందువలన నేను తిరిగి వెళ్ళను. ఏదో ఒక విధముగా ఇచట ప్రాణములను విడుస్తాను.”
ఇట్లా అశ్రునయనములతో యువరాజైన అంగదుడు విలపించుట చూసు వానరులు చాలా బాధపడ్డారు. సానుభూతితో వారు అంగదునితో ఇలా పలికారు - “నీవు చింతింపవలదు. మేము మా ప్రాణములను ఇచ్చి అయినా సరే నీ ప్రాణములను కాపాడుతాము.
No comments:
Post a Comment