అది శిక్షకాదు. అనుగ్రహమే. అతణ్ణి చిరంజీవిగా ఉంచడం, మనలను అనుగ్రహించడమే.
శంకరులితనిని అంజనాభాగ్యం అన్నారు హనుమత్ పంచరత్నంలో, అనగా ఇట్టి వాణ్ణి కన్న తల్లి అదృష్టవంతురాలని. అది మన భాగ్యం కూడా.
అతడెట్టి పవిత్రుడో కదా! కామస్పర్శలేని పవిత్రత. ఎవనికైనా అతనికున్న భక్తి, జ్ఞాన, పరాక్రమాదులున్నాయా? అన్ని గుణాలున్నా వినయం ఉట్టిపడే వాడు. స్వార్ధం అణుమాత్రం ఉందా? అతని గుణాలు వింటేనే మనలో భక్తి పొటమరిస్తుంది కదా!
రాముడితణ్ణి ఇక్కడ ఉంచడం వల్ల కలిలో మంచి కూడా జరుగుతుందని ఉంచాడేమో! మన కంటికి హనుమ కనబడకపోవచ్చు. అతడంతటా వ్యాపించియే యున్నాడు. గరుడుడు, ఆదిశేషుడు, నంది, చండికేశ్వరుల వంటి భక్తులెందరో ఉన్నా హనుమను స్మరిస్తూ ఉంటాం.
అయితే ఎందుకూ పనికి రాని మన మధ్యలో ఉండడమా? అని ప్రశ్న. అక్కడే అతని గొప్పదనం దాగియుంది. ఇదంతా రాముడాడించే నాటకమని అతడు భావిస్తాడు. అధర్మాన్ని పోగొట్టి ధర్మాన్ని స్థాపించడమే అతడు చేసే పని. ఇదంతా రాముడే తనచేత చేయిస్తున్నాడని భావిస్తాడు. నాటకంలో వీర, ప్రతివీరులిద్దరూ కొట్టుకొంటున్నట్లు కన్పిస్తారు. నిజంగా కొట్టుకొంటున్నారా? అట్లా అధర్మంపై యుద్ధం చేసాడు.
అంతా రామమయమని భావిస్తే జీవితం కష్టమయంగా ఉండదు. అతడు సర్వాత్మనా ఉన్నాడని గట్టిగా భావిస్తే అదే మోక్షానికి దారి చూపిస్తుంది.
No comments:
Post a Comment